رمان «آتشگاه» قصه‌ی پسری نوجوان به‌نام حبیب است که در منطقه‌ی بلوطک زندگی می‌کند و خانواده‌ی او نیز مانند بقیه از آزار و اذیت خانِ آن منطقه درامان نیستند. ایوب‌خان در قلعه‌ی نزدیک کوه آتشگاه زندگی می‌کند. حبیب بعد از زندانی شدن پدرش در قلعه، برای نجات او درگیر اتفاقات خطرناکی می‌شود. درهمین زمان، شوروی به افغانستان حمله می‌کند..
دریافت نسخه الکترونیکی از طاقچه
احمدمدقق متولد 1364، نویسنده‌ای از دیار افغانستان است. مدقق پنج سال پس از مهاجرت خانواده‌اش به ایران، در شهر قم متولد شد. وی کارشناسی ارشد فقه و اصول دارد و سالهاست که در عرصه نویسندگی فعالیت می‌کند. اوایل دهه هشتاد در مجله‌ی «سلام بچه‌ها» شروع به نوشتن کرد و چندسال بعد با شرکت در مدرسه‌ی اسلامی هنر، فعالیتش در حوزه نویسندگی را به شکل جدی‌تری ادامه داد. نتیجه‌ی سال‌ها تلاش مدقق چندین اثر داستانی است که افتخاراتی را برای وی به ارمغان آورده است:
رتبه‌ی دوم داستان‌نویسی سومین دوره‌ی جشنواره‌ی بین‌المللی جایزه‌ی ادبی هزار و یک شب، 1393
برگزیده‌ی یازدهمین جشنواره‌ی ملی مطبوعات کودک و نوجوان در بخش داستان نوجوان، اردیبهشت 1393
رتبه‌ی اول رمان نوجوان در جشنواره‌ی هنرهای آسمانی، 1394
اثر تجلیل شده در یازدهمین دوره‌ی جایزه‌ی جلال‌آل‌احمد، 1397
حبیب با خودش فکر کرد با این عقل و هوشی که پدرش دارد، هیچ بعید نیست آتشِ رنگی را هم خودش اختراع کرده باشد. ولی همۀ مردم بلوطک می‌دانستند این یک سنتِ خانوادگی است که نسل‌به‌نسل منتقل شده و حالا به قربان‌قصاب رسیده است. حبیب هم چند باری از پدرش این را شنیده بود. برای همین قربان‌قصاب بارها سعی کرده بود به حبیب یاد دهد که چطور می‌شود با گوگرد و پودرِ علف یله‌رنگ و پوستِ درخت بلوط و یک پودر ترکیبی دیگر که اسمش را گذاشته بود «پودر برقَک»، آتش‌های رنگارنگ به پا کرد. می‌گفت: «این میراثی است که هر نسل باید به نسل بعدی یاد دهد.» اما حبیب تا هنوز خوب یاد نگرفته بود. بیشتر از اینکه حوصله داشته باشد از هر ماده و علف و ترکیبات جورواجور در هاون بریزد و بسابد، دوست داشت موقع آتش‌زدن کنار پدرش باشد و شعله‌های رنگارنگ آتش را ببیند که چطور سمت آسمان شراره می‌کشد.
دیدگاه خود را بنویسید