رمان کلاپوستی‌ها درباره‌ی پسر نوجوانی‌ست که در آذرشهر تبریز همراه پدری لاابالی و نامادری مهربان در زمان پهلوی دوم زندگی می‌کند. نوجوان طبق گفته‌ی رئیس شهربانی وقت آذرشهر، و تایید پدرش قرار است به مسجد رفته و از سخنرانی‌های آیت‌الله مدنی و همراهانش جاسوسی کند اما او بر سر دوراهی اطاعت از پدر و سرپیچی از فرمان او قرار دارد.
دریافت از طاقچه
سید میثم موسویان، در سال 1362 در همدان متولد شد. او در نوجوانی شعر می‌‌گفت و در همان سنین به جشنواره شعر طنز دعوت شد. او در رشته روان‌شناسی تا مقطع کارشناسی‌ارشد پیش رفته است. موسویان نوشتن داستان را از دوران دانشجویی آغاز کرد. اغلب داستان‌های او گرایشات مذهبی دارند. اولین تجارب داستانی او در سال ۱۳۸۳ در انجمن داستان حوزه هنری همدان و حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس همدان رقم خورد. موسویان تا کنون بیش از دوازده جلد کتاب نوشته و در بیش از شصت جشنواره کشوری حائز رتبه شده‌است.
خسرو عینک‌دودی زده بود و دست‌ها را از پشت کمر به هم حلقه کرده بود و مقابل تانک‌ها راه می‌رفت. واکس پوتین او هم مثل لوله تانک‌ها زیر آفتاب برق می‌زد. از آن وقتی که منتظر بودیم، شاید صدبار تا ته صف رفته بود و برگشته بود، درست عین یک آدم‌آهنی. بالاخره مقابلمان ایستاد و به عنوان فرمانده گروهان منتظر شد تا به او دستور حرکت را بدهند. افسر شده بود و حالا حسابی حرفش برو داشت. عینک مارک ریبنش را از روی صورت برداشته و دوانگشتی در زمین و آسمان معلق نگه داشت. یاد آن وقتی افتادم که پشت نیمکت مدرسه نشسته بودیم و من می‌خواستم خسرو را با ارتش کلاه‌پوست ها آشنا کنم. واقعا چی الان از آن دوران در من باقی‌مانده بود؟ چقدر از خسرو در وجودش بود؟
دیدگاه خود را بنویسید