نویسنده در فصل یک به «اشیای مصرفی» میپردازد و نشان میدهد مد چگونه انسان را دلبستهی اشیا میکند و انسان سپس در فرآیندهای بزرگتر جهانی، خودش تبدیل به شی میشود. مثلاً در جهانی که انسانها به شکل شی بازنمایی میشوند، استثمار کارگر برای کسب سود هرچه بیشتر، امری ناپسند تلقی نمیشود. او در فصل دوم یا «اشیای بیگانه» به این مطلب میپردازد که سینما چگونه بیگانههراسی را ترویج میدهد و اگر برای نمونه، یک سیاهپوست تبدیل به شی شود آنگاه استعمار کردن او و سرزمین او، صدای کسی را در نمیآورد. یا در فصلی دیگر که به «اشیای میل» پرداخته میشود به ابژهسازی زنان پرداخته میشود.