مکاشفه بهاری یک همسایه واله

مکاشفه امری است دو طرفه. آدمی که می خواهد از آن بالاترها چیزی نشانش دهند حکما باید چیزی از خودش نشان بدهد تا بفهمند اهل دل است و او را هم راه دهند. یوسف هم دوست دارد بیشتر ببیند. از خودش از خدایش و از آدم ها. مکاشفه بهاری داستانی است از همین قرار. طلبه جوانی به همراه شما دنیای خودش را کشف خواهد کرد و به شما اجازه می دهد تا در حرم امام رضا علیه السلام، در صحن یک حوزه قدیمی، در یک جلسه نقد داستان، در کوه سنگی و جاهای دیگر نظاره گر احوالش باشید.

گزیده کتاب

 لب های یوسف غنچه شدند و دود سفید را فرستادند وسط شلال های تاب خورده. یوسف سرش را تکان داد. بهار دود شد و رفت.

تنها به قدم هایش فکر می کرد و چند ساعت خوابی که قرار بود در زیرزمین حرم بزند. اسفند ماه بود و بوی بهار بیشتر از همیشه توی شهر پیچیده بود. گویا تمام درخت ها یک شال سفید رویشان جا مانده بود.